هیله من غزنوی

 

سرمقالۀ ویسا را خواندم، بدون شک توطئۀ خیلی خطرناک و بزرگی زنده گی یک جمیعت بزرگ هموطنان متدین و باشهامت ما را جداً تهدید کرده و آنها را در پرتگاه سقوط و نابودی قرار داده است.

سوال اینجاست، کسانی که بیدار اند و درک کرده اند که عمق دسیسه چقدر است و انجام آن چه می باشد، دیگران را چگونه تکان دهند چگونه بیدار کنند؟

اما اگر ما خود خفته باشیم و یا در حین بیداری خود را بخواب بزنیم باز همان گفتۀ مشهور، «خفته را خفته کی کند بیدار» بر ما صادق می گردد.

پس بیایید از تجاهل عارفانه که بهتر است آنرا تجاهل جهل مرکب بگوییم، بگذریم و به صدای ضمیر و ندای حق گوش داده منفعت دو روزۀ دنیوی و غریزی را یکطرف گذاشته و با تطمیع شدن ها، معامله ها، اخذ حق السکوت های بی شرمانه و خود را به کوچۀ حسن چپ زدنها خدا حافظی کنیم و مردانه وار همانطوریکه خود را رهبر، امام، پیشوا، استاد و قهرمان این ملت میدانیم، به جای به روی همدیگر زدن، علیۀ همدیگر دسیسه کردن؛ بخاطر نجات خود و مردم خود از ذلت و فلاکت و نابودی حتمی که در انتظار شان است، دست به کار شویم.

آری!

خصوصاً آن جنابانی که حرف شان را مردم صادق، غیور و صاف دل ما می شنوند و همیشه در پی شان رفته و به امر شان سر به کف گرفته اند، همین درجن درجن بزرگان ما باید خالق پاک را حاضر و ناظر دانسته و در بیداری مردم در جهت رهایی شان از دام این دسیسۀ بزرگ اقدام عاجل و جسورانه نموده، خود را از شرمساری فردای قیامت نجات دهند.

هموطن عزیز!

همه کس می داند که طاغوت هم «دزد را میگوید دزدی کن و هم صاحب خانه را میگوید هوشیار باش» همین اعلان جایزه های ملیون دالری و کلداری و افغانی بالای سر ملا و طالب و مولانا و القاعده و الفایده و الخایده مرا حیران کرده است، نگفتی چرا؟

به دلیل آنکه در ملک ما اعلانات یاد شده بی نتیجه مانده و حالا پاکستان هم جوایز یاده شده را به کش و فش آن اعلان می نماید. ببینیم که چه کسی مستحق این جوایز  بزرگ خواهد شد؟

بیدار شدن چگونه است؟ در همین مسأله دقت کنید: «چیزیکه عیان است، چه حاجت به بیان است».

در اخیر یک گفتنی لازم اینکه:

حضرت شمس مرشد مولانای بزرگ بلخی میگوید:

بر کافر شکر واجب است که باری منافق نبوده است.پس به یک صدا باید گفت:

الامان از منافقت الامان