میرعنایت الله آشفته

عطف به نگارش خواندنى يى آقای سعیدی پیرامون عنوان ” اعلامیه،  فریاد دل ملت اسیر و خاموش ” را  در صفحه فیسبوک آقای احمد سعیدی مطالعه نمودم . آنچه مرا وا داشت در زمینه چند سطر به ادامۀ تحلیل جامع شما به هموطنان عزیز صمیمانه به عرض برسانم، سطور اخیر نوشتۀ جناب سعیدی صاحب ميباشد؛ که تقلای نجات از روشنفکران، علما، روحانیون، متنفذین، منتقدین و متخصصین صورت گرفته است. جناب شما و ساير تحلیل گران و صاحب نظران محترم افغان بهتر میدانند که  پیش بُرد اهداف سیاسی، به استراتيژی، وسیله و افزار  نیاز دارد، چه این اهداف صلح آمیز باشند چه غیر صلح آمیز.

 اگر ائتلاف جهانی  پلان صلح می داشت به چند جنگ سالار، ناقض حقوق بشر و . . . دست دوستی و معاونت دراز نمی نمود. ماشین جنگی چند هزار نفری تنظیم ها و طالب ها نیرومند تر از اردوی تا دندان مسلح  ملیونی  رژیم صدام حسین ، نبود. جلسه  بن باید  در همان  وهله اول از تشكل اهل سیاست، علما، روحانیون، روشنفکران ، متنفذ ین، منتقدین و متخصصین که جناب شما امروز پس از 12 سال، تقاضا دارید، حمايت می بود، كه نكردند. چون با تأسف چنین خواست شریفانه وعملى، اصلاً هدف نبود. فعلاً هم همان سیاست به دلایلی ادامه دارد و در چشم انداز، صلح عادلانه مطرح بحث نمی باشد.

اما، ملت فرقه فرقه ساخته شدۀ افغان نباید دنبال چنین اهداف غیر شریفانۀ  دیگران نا خودآگاه سرگردان باشد.  چنانکه عدۀ از روشنفکران، علما، روحانیون، متنفذ ین، منتقدین، متخصصین، مدعیان پیشتاز!؟ جامعه  داوطلبها در خدمت زور مندان و ناقضین حقوق بشر، قاچاق چیان و . . . قرار گرفته  و به اصطلاح در نقش اعضای مخفی تنظیم ها     ( منحیث نفر خدمت جنگ سالار)  از آدرس  روشنفکر !؟ اما تنظیم و تنظيم گرا، قوم گرا زبان پرست و سمت پرست در نهاد های مدنی،  فعالین اجتماعی با سوی استفاده از حق آزادی بیان و رسانه ها، به دستور کشور های خارجی آگاهانه یا غیر آگاهانه  اما عُقده  مندانه در تخریب وحدت ملی و تخريش منافع ملی قرار گرفته اند.

   به گمان این هیچمدان ، ما برای عزت و بقای نسل خویش، حفظ  قطعه خاکی به نام افغانستان محبوب که  شرف، عزت و اعتبار همۀ ما در گروش است را، در صدر مکلفیت های شهروندی خود قرار داده و منحیث فرزندان و وارثان صدیق این مرزوبوم روی  دفاع توان مند متحدانۀ خودى و نه بيگانه  که وظیفه و  وجیبۀ ملی مااست تکیه نموده و به جز از  یاری خداوند متعال نباید انتظاری از دیگران داشته باشيم.

 از همین جاست که نخُستین گام، منافع ملی و وحدت ملی، سنگ تهداب مملکت  و ملت ( وحدت ملی ، سیاست داخلی  و  منافع ملی – سیاست خارجی ) ما را تعیین میدارد. که با تأسف توسط  تعدادی از صاحبان خانه در اثر ندانم کاری ، چسبیدن به ایدیولوژی های وارداتی، وابستگی های خارجی،  بی عدالتی،  یک جانبه گرایی و . . .  و سیاست های تفرقه افگنانه حلقه  اتصال  ملت که  وحدت ملی می باشد عمداً گُم یا مفقود گردانیده شده است .  بناءً از شخص جناب شما و همه دوستان دیگر که منحیث تحلیل گر  از مجرای صفحات تلویزیون های داخل  و خارج  ملیونها مخاطب دارند به این اصل کُلی توجه جدی مبذول داشته، علاوتاً عدم همکاری و قطع مراودۀ روشنفکران، علما، روحانیون متنفذ ین، منتقدین و متخصصین با جنایتکاران و ناقضان حقوق بشر، حتمی و ضروری پنداشته می شود.

                                                   با عرض حرمت مجدد