کوهستانی

در خبرها آمده است که بستن راه‌های ورودی مجلس شورای ملی افغانستان از سوی محصلین معترض به تغییر نام یک پوهنتون در کابل، باعث لغو جلسه این مجلس شده است. بر اساس گزارشها شماری از محصیلین پوهنتون از صبح روز شنبه هشتم میزان در اعتراض به تغییر نام بوهنتون تعلیم و تربیت به بوهنتون برهان‌الدین ربانی در اطراف مجلس تجمع و این تجمع باعث اخلال در ورود نمایندگان به مجلس شده است.

محصلین معترض تلاش کردند تا از ورود نمایندگان و کارکنان ولسی جرگه به محل کارشان جلوگیری کنند. با اینکه علیرغم اعتراض محصلین شماری از نمایندگان توانستند در مجلس حاضر شوند، اما بر اساس گزارشها، عبدالرووف ابراهیمی، رئیس مجلس گفته است که با حضور این تعداد از نمایندگان امکان برگزاری جلسه وجود نداشته و جلسه روز شنبه این مجلس لغو شده است.

این اعتراض بعد از آن شروع شد که از سوی مقامات مربوط در سالگرد شهادت استاد برهان الدین ربانی رئیس جمهور سابق و رئیس سابق شورای عالی صلح افغانستان، اعلام شد که نام پوهنتون تعلیم و تربیه کابل به نام برهان الدین ربانی تبدیل شده است. این تصمیم باعث شد تا اعتراضاتی نسبت به این موضوع صورت بگیرد. اگرچه در آغاز چنین پنداشته می شد که این اعتراض ها به مرور زمان فروکش بکند، اما دیده می شود که دامنه این اعتراض ها هنوز هم جمع نشده و این اعتراض ها کماکان ادامه دارد.

به نظر می رسد نام گذاری و یا تغییر نام یک مرکز مربوط به دولت یا مرکز عمومی و یا واکنش های موافق و مخالفی که به این نام گذاری ها و یا تغییر نام ها صورت می گیرد، باید بگونه ای باشد که اخلال در نظم عمومی را سبب نگردد. وقتی در نظم عمومی و در روند کاری دستگاه های مربوط به دولت اخلال وارد می شود، در واقع باعث می شود تا به سرمایه عمومی و بودجه عمومی صدمه وارد می شود. نمایندگان برای هر روز خویش معاش دریافت می کنند و باید در بدل این معاش قانون وضع کنند و از اجرای قانون مراقبت کنند. وقتی این نمایندگان یک روز جلسه را از دست می دهند، در واقع باعث تاخیر در وضع و تصویب قانون و یا نظارت برکارکرد حکومت می شود.

اگرچه با تاسف باید گفت که در افغانستان کارکردها به اندازه ای ضعیف است که اگر دوهفته تعطیلی نیز در یک نهاد مربوط به دولت رونما شود، تاثیری برکارکرد آن نهاد نمی کند؛ مثلا کارکرد ولسی جرگه شورای ملی از منظر موثریت اگر قرار شود مورد مطالعه قرار گیرد، باید گفت که صد روز تاخیر نیز چندان تاثیرگذار نمی باشد؛ زیرا در وضع و تصویب قانون در افغانستان و یا در نظارت برکارکرد حکومت در کشور ما چیزی که از ارزش زیاد برخوردار نمی باشد از دست دادن زمان است. در واقع می توان گفت که در افغانستان این باور که می گویند زمان ارزشش از طلا بالاتر است چندان صدق نمی کند؛

اما با آنهم خوب است که در عملها و عکس العملها مصالح عمومی در نظر گرفته شود. اینکه دولت افغانستان و رهبران برسر اقتدار تصمیم گرفته اند تا نام یک مرکز علمی را تبدیل کنند، باید از آغاز در زمینه آماده سازی ذهنی جامعه و یا شاگردان آن مرکز علمی باید کارهایی را انجام می داد و بعد از بررسی و زمینه سازی لازم این کار را می کرد. اما وقتی یک کار بدون مقدمه و به صورت فوری صورت می گیرد، طبیعی است که چنین عکس العملهایی قابل پیش بینی می باشد. زیرا در افغانستان چیزی که متاسفانه وجود ندارد، ذهنیت واحد نسبت به مسایل مختلف می باشد. ممکن است عده ای از اتباع کشور در نظر یک موضوع یک نظر را داشته باشند و ممکن است عده ای دیگر در همان موضوع نظر دیگری را داشته باشند. از این رو اینکه در خصوص مسایل مختلف در افغانستان نظرهای متعدد وجود داشته باشد یک امر قابل پیش بینی می باشد. از همین رو دولت باید در این زمینه تدابیری را اتخاذ می کرد.

چنانچه که در گذشته نیز عین موضوع به تجربه گرفته شد. و آن تغيير نام يك مكتب بود که عکس العمل در برابر آن نرم بود.

این بار دیده می شود که اعتراضات ادامه یافته و تاکنون نیز ادامه داشته است. به هرحال اینکه در مووضعات مختلف نظریات متفاوت وجود داشته باشد، قابل پیش بینی است. اما باید گفت که باید این تفاوت در نگرش ها باعث نشود که شیرازه های همبستگی ملی و وحدت ملی را ضربه پذیرسازد. افغان ها باید این را باور کنند که تنها از طریق احترام گذاری و مسالمت می توانند بهتر زندگی را برای خویش رقم بزنند.