نجم الدین”صلاح”

اظهارات لویی گومرت، یکتن از اعضای کانگرس ایالات متحدهء امریکا در رادیوی آشنا مبنی بر اینکه «ما حکومتی را در افغانستان توصیه نمی کنیم که از طرف یک قوم تجویز شده» ، جز برنامه هائیست که برای ایجاد اختلافات قومی، سمتی و زبانی در افغانستان پی ریزی شده  است. 

بد ترین درد ورنجی را که افغانها در طول سه دهه جنگ و خونریزی در کشور شان متحمل شده اند، ناشی از درد نفاق بود.

مردم ما نفاق و برادر کشی را نتیجهء تجاوزات خارجی ها می دانند که در طول تاریخ از سوی آنها بخاطر رسیدن به اهداف آزمندانهء شان اعمال گردیده است.

نسل امروز ما نیز هر آنچه پیرامون اوضاع و جریانات کشور اتفاق می افتد در چهارچوب وحدت ملی، باور ها و حفظ هویت ملی شان به بر رسی گرفته و درین معادله به تفکیک دوست و دشمن می پردازند.

هموطنان ما حسن نیت و تلاشهای جامعهء جهانی را برای برقراری صلح و ثبات در  کشور بدیدهء قدر نگریسته و برعکس نگاهای خصمانه علیه ملت، اظهارات نفاق برانگیز را توسط مراجع خارجی و عمال داخلی، بخشی از توطئه علیه وحدت ملی خوانده آنر محکوم می نمایند.

اظهارات لویی گومرت، یکتن از اعضای کانگرس ایالات متحدهء امریکا در رادیوی آشنا مبنی بر اینکه «ما حکومتی را در افغانستان توصیه نمی کنیم که از طرف یک قوم تجویز شده» ، جز برنامه هائیست که برای ایجاد اختلافات قومی، سمتی و زبانی در افغانستان پی ریزی شده  است.

آقای گومرت از تمرکز قدرت و زمینهء فساد در افغانستان یاد نمود و این را هم گفت که باید به حرف های تمامی جناح ها در افغانستان گوش داده شود، زیرا قبلاً به حرف های آنان گوش داده نشده بود.

امروز در افغانستان حکومت مرکزی به میان آمده است و افغانها برای اولین بار صاحب نظامی شده اند که دران پایه های نظام دموکراسی با تصویب قانون اساسی نهادینه گردید.

به نظر آقای گومرت به حرف های آنانی باید گوش داد که از مجرا های قومی و زبانی پیش رفته و  به شهرت رسیده اند و با آنها یکجا جنگیده اند، نه آنانی که علیه آنها قیام کرده اند.

از سوی دیگر امریکایی ها، به حرف آنانی گوش می دهند که علیه آنان جنگیده وبر ادامه جنگ تاکید می کنند و در قطر هم برای آنان دفتر ایجاد کرده اند.

سوال اساسی اینست که چرا این آقایون دلسوز، افغانستان را کشور واحد ندانسته و به حرف های ملت آن گوش نمی دهند.

شاید آنها یک پارچگی مردم  را موانعی بر سر اهداف دراز مدت شان می دانند یا اینکه درک درستی از واقعیت ها و اوضاع حاکم بر افغانستان ندارند. زیرا ملت افغانستان که در طول تاریخ از هر قوم و تباری، برادر وار باهم زندگی نموده اند به هیچ قیمتی حاضر نیستند وحدت و یک پارچگی خود را به معامله بگیرند و حساب آنها از معامله گران قومی مجزا بوده و افغانستان را کشور تجزیه ناپذیر می دانند.

پس از سقوط طالبان و برقراری نظام جدید در افغانستان مردم ما نمونه ای خوبی از مشارکت سیاسی و ایجاد فضای دموکراسی را به تجربه گرفتند و به آینده بهتر امید وار گردیدند و آنرا نتیجهء همکاری جامعهء جهانی دانستند.

متأسفانه بحران اخیر در اوضاع افغانستان، مشکلات ونگرانی های موجود که توسط دوستان خارجی مطرح می گردد،  شک و تردید هایی را در اذهان عمومی مبنی بر مداخله خارجی و افغانستان ستیزی و تلاش های نفاق افگنانه در کشور افزایش داد، زیرا رهبری دولت افغانستان  همیشه بر وحدت ملی افغانها و یک پارچگی مردم تأکید نموده، و بر پروسه افغانی شدن  در تلاش های صلح و مذاکره با مخالفین اصرار دارد که مردم نیز ازین امر حمایت و پیروی می کنند  و هرگونه زد وبند های سیاسی بدون در نظرداشت خواستهای مشروع مردم و حاکمیت ملی افغانستان به ناکامی منجر خواهدشد و نتایجی را در قبال نخواهد داشت.