Posted by بقلم: دوکتور ثمین
رفته رفته باز بهار آمد و گل های یاسمین و نسترن یاشماق را از سیمای رنگین خود دور نموده از فرسنگ ها دور به رویت می رسند، گل های سپید و سرخ لاله چون خون افغان های مظلوم در اطراف و اکناف دامنه های کوه به رویت می رسند. عندلیبان و بلبلان دوباره به نغمه سرایی آغاز نموده و از هر طرف آواز مستی رودخانه ها به گوش می آید و حتی حشرات و خزنده ها بعد از خواب سه ماهه زمستانی مجددا از غار های خویش بیرون شده و به کار و فعالیت آغاز کردند. لیکن در کشور عزیز ما افغانستان خبری از بهار نیست و همه در سوگ و ماتم نشسته اند.
آری! بهارست لیکن از بهار ما بوی خون و آتش به مشام می آید ، بهارست لیکن تاکنون بدیهی و هویدا نیست که رئیس جمهور ما، افغان های مظلوم را در مجمر عداوت و خصومت با جامعهٔ جهانی کباب می کند و یا اینکه چون سالیان پارین قصر سفید را قبلهٔ آمال خویش تصور می کند، بهارست لیکن دشمنان افغانستان تاکنون برای کشتن، بستن، تاختن و خون ریختن ما برنامه ریزی می کنند، بهارست لیکن تاکنون دل دشمنان این خاک بر ما یخ نه شده است، بهارست لیکن تاکنون محصلین ما از تقلب در امتحان کانکور ناله و گریه می کنند لیکن کسی به فریاد های شان گوش فرا نمی دهند، بهارست لیکن تاکنون غررش تانک ها و شلیک کلاشینکوف ها و هاوان ها در گوش های ما طنین می اندازد ، بهارست لیکن تاکنون دشمنان ما شهر های ما را آماج حملات ناجوانمردانه انتحاری خویش قرار می دهند، بهارست لیکن تاکنون دوستان بین المللی ما از زمین آسمان بر ما خمپاره های آتشین را نثار می کنند، بهارست لیکن تاکنون مکاتب و مدارس ما طعمه حریق می شوند، بهارست لیکن تاکنون وزارت خانه های ما از عدم تکریم به اصول شایسته سالاری ناله و فریاد می کنند، بهارست لیکن تاکنون بیسوادان و ابن الوقت ها به کمک حامیان حقوق بشر لجام امور ما را در دست داشته و ما را به ورطهٔ فلاکت و نکبت پرتاب می کنند، بهارست لیکن تاکنون سرک های ما به وسیله ماین ها تخریب می شوند، بهارست لیکن تاکنون کودکان ما بر جسد پدر و مادر خویش گریه می کنند.
به غایت اسفباراست که جهانیان آغاز بهار را فصل نوین می شمارند و برای حلول آن لمحه شماری می کنند لیکن ما درین خطه بهار را با خون و آتش استقبال می کنیم. حتی بان کی مون منشی سازمان ملل می گوید که بهار امسال خطرناکتر خواهد بود. هکذا مخالفین مسلح دولت نیز هشدار می دهند که با آمدن بهار آنها حملات خویش را مضاعف خواهند کرد. آیا رقتبار نیست که برای دیگران بهار به مثابه فصل مسرت و خوشی است لیکن بهار برای ما نوید غم و سوگ را می دهد.
آری! بهار امسال بهار جدایی و زورگویی جناب حامد کرزی و جامعهٔ جهانی خواهد بود؛ که نشانه های آن حتی قبل از حلول سال نو به رویت می رسند. بدون شک و تردید که قربانیان این جدایی بازهم مظلومان افغان خواهند بود طوریکه یکی از سناتور های امریکایی در اجلاس مشرانو جرگه این کشور گفت: به صراحت برایتان می گویم؛ زمانیکه حرف های این مرد (حامد کرزی) را می شنوم چنان عصبانی می شوم که دیگر همه دروازه ها را بر روی افغانستان مسدود کنم. اینکه چرا عداوت وخصومت میان حلیفان دیروزی و حریفان امروزی چنان بالا گرفته است برای همه آشکار است و نیاز به بیان ندارد. . اسفبار است که در این بحبوحه هردو طرف لاف و گزاف حمایت از حقوق افغان های مظلوم را می زنند، مگر تجارب ۱۲ سال گذشته نشان داده است که یکی از طرفین حتی کوچکترین توجه و التفاتی به ملت مظلوم افغان نداشته است بلکه همه در تلاش نیل به اهداف و اغراض خود بوده اند. بدیهی است که ماجرا جویی طرفین نیز شیشهٔ تمنای بهار ما را با سنگ یاس و حرمان خواهد شکستاند.
ایکاش و صد ایکاش ما هم بهار می داشتیم و به مثل جهانیان ازین فصل زیبا استقبال می کردیم. ایکاش هموطنان ما بدیل تهیه کفن برای شهدای خویش، دسترخوان هفت سین و هفت میوه را چون سالیان پارین آماده می کردند، ای کاش گرسنه گان ولایات کندز، بدخشان و لوگر یک لقمه نان خشک می داشتند، ای کاش جوانان ما بدیل سینما به مکتب می رفتند و ای کاش جوانان ما بدیل تفتگ قلم را در دست می داشتند.
ای بهار شکنان افغان شما را می گوییم!
دیگر بس است این جنگ و پرخاش و دیگر بس است خون ریختن افغان ها. این چندمین بهارست که ما آنرا با خون و آتش استقبال می کنیم. آخر افغان ها نیز به مثل دیگران انسان هستند و آنها نیز سزاوار زیستن درین کره خاکی اند. تا چه وقت جنگ و برای چه؟؟ اندکی فکر کنید و ببینید جهان در کجاست و ما در کجاهستیم. جهانیان نوید تحت سیطره در آوردن سیارات دیگر را می دهند لیکن شما هشدار می دهید که درین بهار حملات تان را تشدید خواهید کرد و بیشتر از سابق افغان ها را به فلاکت و نکبت مواجه خواهید کرد ،شما ها برای اضمحلال وانهدام افغانستان آماده گی می گیرید لیکن دیگران برای تذهیب کشور های خویش با لحه و پیرایه ساینس و تکنالوژی جد وجهد می کنند. شما ها مکاتب ما را آتش می زنید لیکن دیگران برای جوانان خویش مکاتب پیشرفته اعمار می کنند، شما ها با پول ملت افغان در دوبی و دوحه قصر های زیبا را خریداری می کنید لیکن دیگر در تکاپوی پیشرفت و ترقی کشور های خویش هستند، شما ها در سعی و تلاش تنظیم پروری و حاشیه پروری هستید لیکن دیگران در سعی و تلاش سر افرازی ملت های خویش هستند، شما ها برای پیشرفت و ترقی این کشور هیچ برنامهء ندارید لیکن دیگر بطرف مهتاب قدم بر می دارند، شما ها خود نو روز و عید را با لباس های زیبا و فریبا تجلیل می کنید در حالیکه ملت مظلوم افغان استطاعت خریدن یک لقمه نان خشک را ندارد.
ای جنابان بهار شکن
یک بار به حال زار مردم فقیر کمپ چمتله نگاه کنید، یک بار به حال فلاکت بار گرسنه گان بدخشان و قندز نگاه کنید، یکبار به حال مردم هلمند و قندهار نگاه کنید که از گرسنگی فریاد مردم به فلک رسید لیکن شما ها چنان می پندارید که افغانستان گل و گلزار است و مردم شب و روز به مثل خود تان پلو و کباب تناول می کنند. بدین ملحوظ دیگر بخاطر خدا و رسول پاکش بهار ما را به خون و آتش مبدل نه کنید. آخر ما هم انسان هستیم و چون دیگران سزاوار داشتن بهار صلح و سلم و بهار یکه در آن یک لقمه نان خشک و یک قطره آب آشامیدنی داشته باشیم، هستیم.