بيان لزوم امر خانواده و فرزندانی که به حد تمييز رسيده اند و باقی مسلمين به طاعت خدا و منع شان از مخالفت دستورات الهی و تأديب شان

 

قال الله تعالي: { وَأْمُرْ أَهْلَكَ بِالصَّلَاةِ وَاصْطَبِرْ عَلَيْهَا} طه: ١٣٢

و قال تعالی: { يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا قُوا أَنفُسَكُمْ وَأَهْلِيكُمْ نَاراً} التحريم: ٦

خداوند می فرمايد: اقرباء خويش را به نماز امر کن و خود بران شکيبائی نما. طه: 132

و هم می فرمايد: ای مسلمانان خويشتن و اهل خانهء خويش را از آتش نگهداريد. تحريم:6

 

298- وعن أبي هريرةَ رضي اللَّه عنه قال: أَخذ الحسنُ بنُ عليٍّ رضي اللَّه عنْهُما تَمْرةً مِنْ تَمرِ الصَّدقَةِ فَجعلهَا في فِيهِ فقال رسولُ اللَّه صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم: « كُخْ كُخ، إِرْمِ بِهَا، أَما علِمْتَ أَنَّا لا نأْكُلُ الصَّدقةَ ،؟ » متفق عليه.

 وفي روايةٍ : « إنا لا تَحِلُّ لنَا الصَّدقةُ »

 

298- از ابو هريره رضی الله عنه روايت است که:

حسن بن علي رضی الله عنهما دانهء خرمايی از خرماهای صدقه را گرفته به دهن خويش نمود. رسول الله صلی الله عليه وسلم  فرمود: کخ کخ، انداز، آيا نمی دانی که ما مال صدقه را نمی خوريم؟!

در روايتی آمده که صدقه برای ما حلال نيست.

 

299- وعن أبي حفْصٍ عُمَر بن أبي سلَمةَ عبدِ اللَّه بنِ عبدِ الأَسد: ربيبِ رسول اللَّه صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم قال: كُنْتُ غُلاماً في حجْرِ رسول اللَّه صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم، وكَانَتْ يَدِي تَطِيشُ في الصَّحْفَةِ ، فقال لي  رسولُ اللَّه صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم: « يا غُلامُ سمِّ اللَّهَ تعالى ، وَكُلْ بِيمِينِكَ، وكُل ممَّا يليكَ » فَما زَالَتْ تِلْكَ طِعْمتي بعْد. متفقٌ عليه.

 

299- از ابو حفص عمر بن ابی سلمه عبد الله بن عبد الاسد پسر همسر رسول الله صلی الله عليه وسلم روايت شده که گفت:

کودکی بودم در دامان رسول الله صلی الله عليه وسلم، دستم در داخل کاسه دور می خورد. رسول الله صلی الله عليه وسلم فرمود: ای پسر! اسم خدا را ياد کن و بدست راست خود بخور و از نزديک خود بخور. وبعد از آن هميشه شکل نان خوردن من، چنان بود که فرمود.

 

300- وعن ابن عمَر رضي اللَّه عنهما قال: سمعت رسول اللَّه صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم يقول: « كُلُّكُمْ راع، وكُلُّكُمْ مسئولٌ عنْ رعِيَّتِه، والأِمَامُ رَاع، ومسئولٌ عَنْ رَعِيَّتِه، والرَّجُلُ رَاعٍ في أَهْلِهِ ومسئولٌ عَنْ رَعِيَّتِه، والمرْأَةُ راعِيةٌ في بيْتِ زَوْجِهَا ومسئولة عنْ رعِيَّتِهَا، والخَادِمُ رَاعٍ في مالِ سيِّدِهِ ومسئولٌ عَنْ رَعِيَّتِه، فكُلُّكُمْ راعٍ ومسئولٌ عنْ رعِيتِهِ» متفقٌ عليه.

 

300- از ابن عمر رضی الله عنهما روايت شده که گفت:

از پيامبر صلی الله عليه وسلم شنيدم که می فرمود: همهء شما شبانيد، و همهء شما مسئول رعيت خويشيد. امام شبان است و مسئول رعيت خويش است و مرد در خانواده اش شبان است و مسئول است از رعيتش، و زن در خانهء شوهرش شبان است و مسئول است از رعيتش، و خادم در مال آقايش شبان است و مسئول است از رعيتش، و همهء شما شبانيد و مسئول رعيت خويشيد.

 

301- وعن عمرو بن شُعْيب، عن أَبيه، عن جَدِّهِ رضي اللَّه عنه قال: قال رسول اللَّه صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم: « مُرُوا أَوْلادكُمْ بِالصَّلاةِ وهُمْ أَبْنَاءُ سبع سِنِين، واضْرِبُوهمْ علَيْهَا وَهُمْ أَبْنَاءُ عَشْر، وفرَّقُوا بيْنَهُمْ في المضَاجعِ » حديثٌ حسن رواه أبو داود بإِسنادٍ حسن.

 

301- از عمرو بن شعيت از پدرش و از جدش رضی الله عنه روايت است که:

رسول الله صلی الله عليه وسلم  فرمود: اولاد خود را در هفت سالگی به نماز امر نموده و از ده سالگی به نماز امر نموده و آنها را بخاطر ترک نماز بزنيد وخوابگاهشان را جدا کنيد.

 

302- وعن أبي ثُريَّةَ سَبْرَةَ بنِ مَعْبدٍ الجهَنِيِّ رضي اللَّه عنه قال: قال رسول اللَّه صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم: « عَلِّمُوا الصَّبِيَّ الصَّلاةَ لِسَبْعِ سِنِين، وَاضْرِبُوهُ علَيْهَا ابْنَ عشْرِ سِنِينَ » حديث حسنٌ رواه أَبو داود، والترمِذي وقال حديث حسن.

 ولَفْظُ أبي داوُد: « مرُوا الصَّبِيَّ بِالصَّلاَةِ إِذَا بَلَغَ سَبْعَ سِنِينَ » .

 

302- از ابو ثريه سبره بن معبد جهنی رضی الله عنه روايت شده که:

رسول الله صلی الله عليه وسلم  فرمود: چون بچه به هفت سالگی رسيد، نماز را به او تعليم دهيد و در ده سالگی او را بخاطر ترک نماز بزنيد.