باب شفاعت

قال الله تعالي: { مَّن يَشْفَعْ شَفَاعَةً حَسَنَةً يَكُن لَّهُ نَصِيبٌ مِّنْهَا} النساء: ٨٥

خداوند می فرمايد: هر که شفاعت کند، شفاعتی نيک، باشد او را بهرهء از ثواب آن. نساء: 85

 

246- وعن أَبي موسى الأَشعري رضي اللَّه عنه قال: كان النبي صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم إِذَا أَتَاهُ طالِبُ حاجةٍ أَقْبَلَ عَلَى جُلسائِهِ فقال: « اشْفَعُوا تُؤجَرُوا ويَقْضِي اللَّه عَلَى لِسان نَبِيِّهِ ما أَحبَّ » متفق عليه.

 وفي رواية : « مَا شَاءَ » .

 

246- ابو موسی اشعری رضی الله عنه می گويد: چون حاجتمندی بحضور پيامبر صلی الله عليه وسلم می آمد، آنحضرت صلی الله عليه وسلم به همنشينان خويش رو آورده می فرمود: شفاعت کنيد، مزد داده می شويد، و ادا می کند خداوند به زبان پيامبرش آنچه را که دوست بدارد.

و در روايتی آنچه را که بخواهد.

 

247- وعن ابن عباس رضي اللَّه عنهما في قِصَّة برِيرَةَ وزَوْجِها. قال: قال لَهَا النَّبِيُّ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم: « لَوْ راجَعْتِه؟ » قَالت: يا رَسُولَ اللَّه تأْمُرُنِي؟ قال: « إِنَّما أَشـْفعُ » قَالَت: لا حاجة لِي فِيه. رواه البخاري.

 

247- از ابن عباس رضی الله عنهما در قصهء بريره و شوهرش روايت شده که:

پيامبر صلی الله عليه وسلم برايش گفت: چه می شود که به کنار شوهرت باز گردی؟

گفت: يا رسول الله صلی الله عليه وسلم  آيا مرا امر می کنی؟

فرمود: نه، من شفاعت می کنم.

گفت: من به او نياز ندارم.