كوهستانی

ائتلاف مخالف كابینه دولت سویدن اعلام كرده است، در صورتی كه در انتخابات ماه آینده سویدن پیروز شود، عقب‌نشینی نیروهای نظامی این كشور از افغانستان را آغاز می‌كند . انتشار این خبر نشان می دهد كه بسیاری از كشورهای غربی، خستگی ناشی از جنگ افغانستان و حضور در این جنگ را به شدت بر شانه های خویش احساس می كنند. شاید به همین دلیل نیز بوده است كه جنرال پیتریوس نیز اشاره كرده است كه مذاكره می تواند یك گزینه خوب برای حل مشكلات افغانستان باشد. زیرا این مقام امریكایی می داند كه اگر جنگ در افغانستان با همین نتیجه ادامه پیدا كند، بسیاری از كشورهای درگیر در این جنگ، علاقه به ادامه آن را از دست داده و به خروج نیروهای شان از افغانستان مبادرت خواهند كرد. بر همین مبنا دیوید پیتریوس تصمیم گرفته است تا پیش از حاد شدن شرایط، از مذاكره برای پیدا كردن راه حل جهت مشكلات افغانستان دفاع كرده است.

همین سنگینی باعث می گردد تا شمار قابل ملاحظه ای از كشورهای غربی، از خروج نیروهای نظامی كشورهای شان از افغانستان سخن بگویند. تا كنون هالند بصورت رسمی نیروهای خود را از افغانستان خارج كرده و به ماموریت نظامی خود در این كشور پایان داده است. كانادا نیز تاریخ خروج نیروهای نظامی خود را از افغانستان تعیین و اعلام كرده است. امریكا نیز اعلام كرده است كه از جولای سال 2011 میلادی خروج سربازان خود را از افغانستان آغاز می كند. كشورهای آلمان، پولند و انگلستان نیز از اینكه تاریخی را برای خروج نیروهای نظامی شان از افغانستان در نظر بگیرند، جانبداری كرده اند.

این سعی و تلاش ها برای خروج نشان می دهد كه جنگ در افغانستان برای بسیاری از كشورهای غربی خسته كننده می باشد و این كشورها در پی پیدا كردن راهی برای خروج از افغانستان می باشد. اینك دیده می شود كه خروج از افغانستان به یك بحث تبلیغاتی انتخاباتی در یكی از كشورهای اروپایی تبدیل می شود و شركت كنندگان در رقابت های انتخاباتی سعی می كنند با استفاده از این مساله رقابت های تبلیغاتی شان را سازماندهی كرده آرای مردم را بدست بیاورند.

خبرگزاری فرانسه در گزارشی اعلام كرده است كه ائتلاف مخالفان كابینه سویدن روز جمعه هفته گذشته اعلام كرده است كه در صورت پیروزی در انتخابات سال آینده این كشور، عقب‌نشینی نیروهای سویدنی از افغانستان را از اوایل سال 2011 آغاز خواهد كرد. این ائتلاف گفته است كه اگر در انتخابات سویدن پیروز شود، استراتژی جدیدی درباره حضور سویدن در افغانستان ارائه می كند. در تشریح این استراتیژی گفته شده است كه در قالب آن عقب‌نشینی نیروهی سویدنی از افغانستان در آغاز سال 2011 آغاز شده و در نیمه دوم سال 2013 میلادی تكمیل خواهد گردید.

این خبر نشان می دهد كه در بسیاری از كشورها، خستگی ناشی از جنگ در افغانستان و اینكه این جنگ نتیجه لازم را نداشته است، در میان مردم احساس می گردد. گروه های سیاسی نیز با توجه به همین خستگی می خواهند از آن در رقابت های انتخاباتی خویش استفاده كنند. به نظر می رسد در صورت ادامه جنگ در افغانستان با همین نتیجه، این خستگی بیشتر بر روی شانه ملت ها احساس خواهد گردید.

همزمان با انتشار این خبر در مورد سویدن، دولت دنمارك نیز تقاضای سازمان پیمان همكاری اتلانتیك شمالی ” ناتو” مبنی بر ارسال طیاره های نوع اف 16 به افغانستان را رد کرده است. طبق گزارشها وزیر خارجهء دنمارک پس از ملاقات با کمیته امور بین المللی پارلمان این کشور گفته است كه دولت دنمارک كمك های لازم به افغانستان را انجام داده و طیاره های نوع اف 16 خود را به افغانستان ارسال نخواهد كرد.

جنرال دیوید پیتریوس قوماندان نیروهای خارجی در افغانستان نیز اخیرا در مصاحبه با شبكه خبری فاكس نیوز گفته است كه جنگ در افغانستان مانند هر شورش دیگر در سایر مناطق جهان، باید از طریق مذاكره و گفتگو حل شود و به آن پایان داده شود. این وضعیت ثابت می كند كه از چشم انداز جنگ در افغانستان بسیاری از كشورهای دخیل در جنگ نگرانی دارند.

اما آنچه بسیار مهم می باشد این است كه بار اصلی این جنگ بدوش مردم افغانستان بوده است. در واقع این مردم افغانستان بوده اند كه بار اصلی جنگ را بدوش كشیده اند. جنگ در افغانستان بیشترین قربانی و مصدوم را از مردم افغانستان گرفته است. سالانه در نه سال گذشته حد اقل بالغ بر یك هزار تن از افغان ها بدون موجب در این جنگ كشته شده اند. به همین پیمانه این جنگ مجروح نیز بر روی دست مردم افغانستان گذاشته است. اما دیده می شود كه به این مشكلات كمتر توجه می شود.

اگر نظر و دیدگاه مردم افغانستان در مورد این جنگ جستجو می شد و به آن از سوی افراد و اشخاصی كه به عنوان رهبران كشورهای مختلف این جنگ را رهبری می كنند، بها و ارزش داده می شد، باید بعد از سال 2001 میلادی روشی در مورد افغانستان اتخاذ می گردید كه دیگر آتش جنگ در افغانستان شعله ور باقی نمی ماند و برای حل مشكلات افغانستان نیز بایستی یك راه حل غیر نظامی جستجو می شد. زیرا در افغانستان در طول سی سال گذشته ثابت شده بود كه تلاش های نظامی نمی تواند در افغانستان مثمر ثمر و نتیجه بخش واقع گردد.