په تیر پسي
دقریب الرحمن سعید ژباړه

دراج کنور ښځه کولاب دیوي دخپلې اِندرور کنپل دیوي سره په خپل سالون کې ناسته وه ، شهزادګۍ کیتهل هم ورسره وه ، او درې واړو په کومه موضوع باندی بحث کاوه ، ماښام نور تیاره کیده ، بیرون شاوخوا سیمي نورې تیارې را ګیر کړې وې ، په همدې وخت کې راج کنور حویلۍ ته را ننوت ، هغه ددوه اسونو واګې په لاس کې نیولې وې ، د یوه په شا باندې کوم زخمي پروت و . کولاب دیوي ، کنپل دیوی او شهزادګۍ کیتهل ددې حال په کتلو سره په ویره کې شوې ، درې واړه د سالون څخه بیرون را ووتې ، بیا کنپل دیوې دخپل ورور راج کنور څخه و پوښتل چې وروره څه چل شوې دې چې تا یو زخمې د آس په شا دلته راوست ؟ خو کله چې کنپل دیوي وکتل چې دهغه ورور د کمال الدین ملګرې کریم الدین د اس په شا هلته را وړې دې . هغه ډیره حیرانه شوه ، ځکه د کریم الدین کالي په وینو ککړ و او هغه سخت ټپې شوې و . راج کنور خپلې ښځې کولاب دیوي ته وکتل او ورته یي وویل : کولاب ! ته دا دواړه اسونه هلته په اخور باندې و تړه ، او مرهمو اوپټۍ سامان له ځانه سره راوړه ، کنپل دیوي سمدستي را مخته شوه او خپلې ورندار کولاب ته یی وویل چې ته ولاړه شه د مرهمو اوپټیو غم وکړه اسونه به زه پخپله په اخور وتړم . په دې وخت کې شهزادګۍ کیتهل هم را مخته شوه او د یوه آس واګې هغې په لاسو کې واخستې ، اودواړه آسونه یی د اخورې په لور یوړل . راج کنور کریم الدین په خپله اوږه واخست او هلته سالون ته ور ننوت اوپه یوې صوفې یي وا چاوه. تر دې وخته پورې کولاب دیوی هم په ډیره بیړه د مرهم پټیو سامان پیدا کړې و او را ویي رساوه . همدا شان کنپل دیوی او شهزادګۍ کیتهل هم په یوه منډه آسونه اخور پورې تړلي و اوبیرته هملته سالون ته ر ا ستنې شوې وې . کنپل دیوي خپل ورور راج کنور ته مخ کړ او ورته یي وویلې :

وروره ! دا خو دکمال الدین ملګرې کریم الدین دې ، دوې خو زمونږ سره ډیر مهربانه دي ، دا چا زخمې کړې دې ، راج کنور د ډیرې بې وسۍ څرګندونه وکړه او ویی ویل :

کنپل دیوي خورې ! همدا ما د کریم الدین څخه څو ځله و پوښتل ، خو دا څه نه وایي ، کنپل دیوي بیا په خپل اواز کې قوت را وست او راج کنور ته یي وویل :

وروره ! ته ترې بیا و پوښته ، چې چا پرې حمله کړې ده . چا زخمي کړې دې ،دا خو لا د پخوا څخه ناروغه دې ، هغه همدا اوس اوس د خپلې ناروغتیا څخه پورته شوې و او بیرون یی قدم وهل پیل کړي و .د کمال الدین په نه موجودیت کې د کریم الدین زخمی کیده زمونږ په ذات باندې هم د ګوتې د ایښوولو سبب ګرځي . ځکه چې کمال الدین خپل ملګري مونږ ته را پری ایښې و اوس ته دهغه څخه وپوښته چې چا پرې حمله کړې ده اودي یي ولې پټوي ، که حمله کونکي ډیر زور اور او ځواکمن هم وی نو کمال الدین د سلطان سره ډیر نژدې اړیکي لری ، اوهغه به دغه اوږود لاس هم بې وسې او مجبوره کړي .

شهزادګۍ کیتهل ،کولاب دیوي او کنپل دیوي درېواړه په یوه ځاې کې کیناستې او راج کنور په چوکۍ د پروت کریم الدین ترڅنګ ناست و . هغه د پټۍ او مرهمو هغه ټوکرۍ چې ښځي یي راوستې وه را واخستله او خپلې ښځې سره یي یو ځاې د کریم الدین زخمونه پریمنځل او بیا یي پټۍ او مرهم پرې کیښوول او په ډیره مینه یی کریم الدین ته وویلې :

کریم الدینه وروره : ستا زخم مې وکوت ، دومره د اندیښنې وړ نه دې ، او ډیر ژور هم نه دې، ډیر ژر به ښه شي ،خو ګوره زما وروره ! ته به په هر صورت مونږ ته وايي چې پر تا دا حمله چا کړې ده . او ددې حملې شاته کوم علتونه پراته دې ؟

ګوره کریم الدینه ! که ته ماته ددې حملې په اړه تفصیل را نکړې نو زه به خامخا کمال الدین ته دا هرڅه ووایم او بیا به ته مجبور یي چې کمال الدین ته ټول تفصیلات په خپله ووایي . ایا ته به دکمال الدین تر مخه همداسې چپه خوله پاته شې ؟

د راج کنور ددې خبرو په ځواب کې کریم الدین لږ څه فکر وکړ او بیا یی په ډیر کمزورې اواز سره وویل :

راجکنوره وروره ! هغه څه چې زه یي ویل غواړم که ته هغه په خپله سینه کې و ساتې نو زه به یي درته په تفصیل سره ووایم ، ځکه که کمال الدین ته په دې اړه کومه خبره وشي نو هغه به د تیرې کونکو ژوند واخلی او زه نه غواړم داسې کومه پیښه را منځته شي .

زما وروره ! ماته ووایه چې له ماسره به وعده کوې چې هغه راز به کمال الدین ته نه وایي . راج کنور په نرۍ شانته خندا کریم الدین ته مخ کړ او ورته یي وویل چې زه وعده کوم چې هغه څه چې ته وایی هغه به له ځانه سره ساتم .

کریم الدین تر هر څه لمړۍ په خپله مخکې ناستې شهزادګۍ کیتهل ته وکتل او بیا یي راجکنور ته وکتل او ویي ویل :

راجکنوره وروره ! پر ما باندې دا حمله د ګل بهشت دزوې شاهین کسانو کړیده . هغوې غوښتل ما له منځه یوسې .

د کریم الدین په دې خبره باندې کیتهل ډیره تروه شوه او له خپله ځایه پورته شوه ، دهغې مخ د غصې او قهره سور ګرزیدلې و ، هغه رانژدې شوه اوکریم الدین ته یی وویل :

شاهین او دهغه ملګري له تاسره څه دښمني لري؟ اویا یي در سره څه راکړه ورکړه وه چې هغه د خپلو ملګرو سره په تا باندې یرغل راوست . دهغې په دې خبره باندې کریم الدین په نرۍ شانته خندا کې وویل :

شهزادګۍ کیتهل ! په کوم ځاې کې چې ناسته یي ، هملته کینه . زه به تاته ټوله قصه وکړ م. خو ته به هم زما سره وعده کوې چې هغه څه چې زه یي درته وایم هغه به کمال الدین ته نه وایې . ځکه هغه څه چې زه یي تاته وایم نو دهغې په اړه کمال الدین د شاهین سره یوه وعده کړې وه چې هغه به په دې اړه چپتیا خپلوي ،نو که چیرې کمال الدین بیرته راستون شي اوهغه په دې خبر شي چې ما ددې پیښو څخه پرده پورته کړې ده نو هغه به له ما خفه شي او کمال الدین زما داسې ورور دې چې زه دهغه خفګان نه شم زغملې .

ګوره شهزادګۍ کیتهل ! د جمنا ددریاب په غاړه باندې ستا او کنپل دیوي عزت شاهین نه بلکه ما اوکمال الدین خوندې ساتلې و . کریم الدین تر دې ځایه خبره وکړه چې کیتهل یو ناڅاپه پرې را بړس وهل . دا درواغ دي او زه به یي هیڅکله هم و نه منم، تاسې غواړۍ په دې ترتیب سره شاهین زما څخه بدګمانه کړئ او ماد هغه څخه جداکړئ ، خو زه به هیڅکله هم دا و نه منم . خوکریم الدین ورته وویل:

شهزادګۍ کیتهل ! هغه څه چې زه یی درته وایم په ډیره سړه سینه واوره . دهغې وروسته بیا خپله پریکړه وکړه ، دهغه په دې خبره باندې شهزادګۍ ارامه غوندې شوه ، نو کریم الدین په خبرو پیل وکړ .

شهزادګۍ کیتهل ! په کومه ورځ چې دا پيښه منځته راغله نو په هغه ورځ ته او کنپل دیوي دواړه خویندې د جمنا د دریاب په غاړه د آس ځغاستې له پاره راغلي واست . خو زه او کمال الدین د لاهور څخه دهلي ته په لاره و . مونږ لمړۍ د ملتان څخه لاهور ته ولاړ و ، هلته د ظفرخان څو خپلوانو ته دهغه څه پیغامونه مو ورسول ، اوبیا د ظفرخان په لښکر کې د ګډون له پاره دوباره د لاهور څخه دهلي ته را روان و. دهلي ته په لاره کې کله چې د جمنا د دریاب غاړې ته ر اورسیدو نو په لاره کې مود یوې نجلۍ غږ تر غوږو شو ، ددې غږ په اوریدو مونږ ټکان وخوړ ، کمال الدین وویل چې دا دکومې نجلۍ غږ دې چې په کوم مصیبت کې را ګیر شوې ده نو مونږ باید دهغې د کومک له پاره ور و ځغلو. دکمال الدین د وینا له مخې مونږ دواړو په خپلو مخونو باندې نقابونه وا چول او د جمنا ددریاب په غاړه مو د همدې چغو په لور ګړندې حرکت وکړ ، خو لږ څه وروسته مونږ ته ددوو نجونو اوازونه تر غوږو شول ، نو مونږ پوه شو چې یوه نه بلکه دوه نجونې په کوم ستر مصیبت کې را نښتې دي ، کله چې مونږ د خپلو آسونو تګ نور هم ګړندې کړ نو درې کسه اس سپاره را و څرخیدل او پر مونږ باندې یې برید وکړ خو ما او کمال الدین په ډیره ګړندۍ توګه هغوې له منځه یوړل او آسونه مو نور هم ګړندي و ځغلول ، اوس نو زمونږ تر مخه دوه اس سپاره و چې هغوې له ځانه سره تاسې دواړه ، شهزادګۍکیتهل او کنپل دیوي ،سپرې کړې وې .

کله چې هغوې پوه شول چې مونږ دهغوې هغه درې کسه ملګرې له منځه وړي او اوس ددوې په تعقیب پسې روان یو نو هغوې دواړو تاسې له اسونو و غورځولۍ خو ما او کمال الدین ستاسې لورې ته څه توجه و نه کړه بلکه دهمغوې په تعقیب پسې ولاړو او هغه دواړه مو د پښو و غورځول . دهغوې د له منځه وړلو وروسته مونږ غوښتل ستاسې لورې ته راشو چې یو ناڅاپه د دریاب په غاړه دونو بوټوڅخه د شاهین آس زمونږ لورې ته په ځغاسته را روان شو . هغه کمال الدین ته د را رسیدوسره سم وویل : هغه شهزادګۍ کیتهل سره مینه لري او دلته هره ورځ کیتهل او کنپل دیوي د آس ځغلولو له پاره راځي او زه هم دهغوې تر شا راځم ، غواړم کله د شهزادګۍ کیتهل سره په یواځې ځاې کې ووینم اودخپلې مینې اومحبت خبره ورته ډاګیزه کړم .

هغه کمال الدین ته وویل چې هغه په ځانته ځان نه شوکولاې د شهزادګۍ کیتهل او کنپل دیوې عزت دهغو لوټمارانو څخه خوندی کړې نو په دې خاطر یي د دریاب د غاړې تر څنګ خپل آس ځغلاوه تر څو وویني چې دهغوې تښتونکې څوک دی او دوې چیرې وړي ؟ هغه کمال الدین ته دا هم وویل چې تاسې دواړو پر هغو نجونو باندې ډیر احسان وکړ خو دغه احسان تاسې ته کومه ګټه نه لري نوته خپل نقاب ماته راکړه زه به ستا نقاب په خپل مخ واچوم اود هغو نجونو په لور به ورشم او هغوې ته به ډاګیزه کړم چې د هغوې عزت او ځان ما خوندی کړې دې اوپه دې توګه به هغه د شهزادګۍ د محبت په تر لاسه کولو کې بریالې و ګرځي ، بس کمال الدین هم دهغه سره په دې خبره کې یو شو او خپل نقاب یي هم هغه ته ورکړ . شاهین مونږ ته دا هم وویل چې مونږ دواړه د جمنا د دریاب د غاړې څخه لرې ددهلی لورې ته ولاړ شو . مونږ همغسې وکړل او د دریاب د غاړې اخوا ددهلي په لور روان شو. ددې وروسته چې بیا ستاسې او دشاهین تر منځ کومې خبرې شوې په هغې باندې مونږ نه یو خبر.

دکریم الدین په دې څرګندونو باندې شهزادګۍ کیتهل په ډیر ژور فکر کې پریوته . په داسې حال کې چې کنپل دیوي د قهره په زوره وویل :

کریم الدینه ! تا ډیره سهي خبره وکړه ، هغه وخت چې زه یي د آسه را و غورځولم نو ما ستاسې ددواړو آسونه له سترګو تیر کړل ، رښتیا هم تاسې دواړو په خپلو مخونو باندې نقاب اچولې و . کیداې شي چې شهزادګۍ کیتهل ستاسې په لور نه وې متوجه شوي ، خو کله چې شاهین زمونږ لورې ته راغې نود شپې په تیاره کې که څه هم ما ستاسې ددواړو آسونه نه وکتلې خو د شاهین د آس په کتلو ماته دا شک را پیدا شوې و چې هغه ځوانان چې زمونږ د ځانو د خوندی ساتلو په خاطر له دې ځآیه تیر شوي و نو هغوې سره داسې آسونه نه و . خو په هر صورت زه چپه خوله پاته شوم . شاهین مونږ ته پخپله وویل چې دهغه دویم ملګرې په هغو خلکو د حملې کولو په ځاې د بې غیرتۍ لاره خپله کړه او د دریاب په غاړه د دهلي په لور و تښتید . اوس زه پوه شوم چې دا ټوله د شاهین جوړه کړل شوې ددرواغو قصه ده . هغه په دې توګه زما خور کیتهل ته دوکه او فریب ورکړي دې . کنپل دیوي تر دې ځایه خبرې وکړې چې کریم الدین ورته مخ را واړاوه.

کنپل دیوي ! کیداې شی شهزادګۍ کیتهل ته زما په خبرو تر اوسه پورې باور نه وی ،دا خو اوس د شاهین په مینه کې را ګیر ده ، اوهمغه خپل محبوب ګڼي خو زه دې ته یوه خبره ضرور کوم چې کله هم د شاهین سره وویني نو دهغه څخه دې وپوښتې چې دهغه هغه ملګری چې دجمنا ددریاب د غاړې څخه د بې غیرتۍ نه په لري لاره دهلي ته تښتیدلې و هغه څوک و ؟ و به وینو چې شاهین د چا نوم اخلي ؟ که چیرې هغه هسې د کوم فرضې کس نوم واخلي نو بیا هغه زما مخې ته رواړئ ، هغه به پخپله ووایې چې معامله څه ډول ده .

کنپل یو ځل بیا وویل : که زما خور شهزادګۍ کیتهل یي مني او کنه ، خو زه پوره ډاډمنه شوې یم چې دا شاهین ډیر فریبي او دوکه باز دې ، په ریښتیا سره چې زمونږ ځان او عزت تا او کمال الدین خوندي ساتلې دې . دا د شاهین د وس کار نه و.

کریم الدین د لږ څه ځنډ وروسته بیا وویل: اصل او ریښتوني حالات ما ستاسې تر مخ بیا ن کړل ، خو اوس زه له تاسې څخه غواړم چې زما ورور کمال الدین به ددې څخه نه خبروئ ، او زه باید تاسې ته دا هم ډاګیزه کړم چې شاهین د خپلو ملګرو له لارې زما له منځه وړل په دې خاطر غواړی چې دا راز د تل له پاره په سینوکې پټ پاته شي . زما د له منځه وړلو وروسته هغه کمال الدین هم ژوندی نه پریږدی ترڅو دهغه فریب له لارې یي چې د شهزادګۍ کیتهل محبت تر لاسه کړې دهغې فریب د راز څخه څوک خبر نه شي .

شهزادګۍ کیتهل دخپله ځایه پورته شوه او په ډیره غمژنه لهجه یي وویل : زه همدا اوس ځم او دشاهین سره په دې اړه خبره کوم . زه به دهغه د خبرو څخه دا معلومه کړم چې هغه درواغ وایي او که ریښتیا ! دهغې په دې خبره باندي کنپل دیوي هم سمدستي دخپله ځایه پورته شوه او شهزادګۍ کیتهل یي له لاسه و نیوله او ورته یي وویل : کیتهل خورجانې ! په دې وخت کې زه تا تللو ته نه پریږدم . ته به نن شپه همدلته اوسې ، سهار له دې ځایه ولاړه شه او د شاهین سره خبر ې وکړه ، خو ته به هلته ځانته نه ورځي ، زه به هم ستا ملتیا کوم . کیداې شي په دې اړه شاهین هیجاني شی اود انتقام په خاطر تاته زیان ورسوي ، او ګوره ددې څرګندونو وروسته به ته په ماڼۍ کې هم نه اوسې ، بلکه هم دلته له مونږه سره به یي . ځکه هلته په اوسیدو سره به شاهین دخپل ځان دخپلولو په خاطر ستا په مقابل کې هر ډول حربې استعمالوی .

دکنپل دیوي په خبرو باندي کیتهل هملته تم شوه . او بیا ټولو د کریم الدین د زړه د خوشحالولو په خاطر اخوا دیخوا ټوکې ټکالې شروع کړې .

*****

نور بیا

۱۱