نویسنده: دوکتور فرید ثمین، کیمیادان افغان

یاد دهانی: مضمون آتی نظر شخصی نویسنده بوده و به هیچ صورت موافقت ویسا با آن شرط نیست. اداره سایت ویسا

جناب محترم کرزی صاحب !

یکبار دیگر سلام و تمنیات نیک و حسنهء خود و ملت گرسنهء خویش را حضور تان تقدیم نموده صحت و سلامتی تان را از بار گاه ایزد متعال استدعا دارم. یکبار دیگر میخواهم ناله و مویهء ملت گرسنه افغان را به گوش های تان برسانم. نالهء آنهایی را که همین اکنون در انتظار یک لقمه نان خشک بوده و از دست گرسنگی ریشه درخت ها و علف را می خورند. در مورد آنانی می خواهم حرف بزنم که از مدت مدیدی است که از دست جوع و افلاس ناله و فغان می کنند مگر برای ناله و شکوه آنها گوش شنوا نیست. آنها بنا بر عدم تکریم به اصول شایسته سالاری که اساس وشالودهء حکومت شماست زمین ها خویش را فروختند، آنها از دست بیکاری اولاد خویش را فروختند، آنها از دست گرسنگی و فقر ریشه درخت ها را جوشانده و آنرا تناول کردند و تناول می کنند مگر صد بار افسوس و دریغا که به مشکلات آنها نه در کابل و نه هم در ولایات کوچکترین بذل التفات و توجه شد. سر انجام نالهء آنها از دشت های خشک و خارای قندهار، هلمند و کوه های سر به فلک بدخشان و فاریاب بلند شده و در آنسوی اقیانوس ها در نیویارک در دفتر سازمان ملل متحد طنین انداخت.

آری! جناب محترم

در مورد گزارش تکان دهنده آخیر سازمان ملل متحد حرف میزنم. آیا گزارش دیروزی سازمان ملل متحد را مطالعه کردید؟؟؟  همان سازمان ملل متحد را می گویم که چندی قبل شما به نماینده ويژه اش آقای کای ایده مدال عالی وزیر اکبر خان را اهدا کردید. همان سازمان ملل متحد را می گویم که به دولت شما به میلیارد ها دالر را به نام گرسنه گان افغان کمک می کند، همان سازمان ملل متحد را میگویم که در کنفرانس های بین المللی به نام علف خواران بدخشان و قندز برای دولت شما اعانه جمع آوری میکند، همان سازمان ملل متحد را میگویم که اگر کمک هایش نباشد، شاید و باید بوت های ایتالیایی، نکتایی های فرانسوی، دریشی های انگلیسی، موتر های ضد مرمی، شرکت های هوایی، بلند منزل ها و هوتل های دوبی، حساب های بانکی سویس بعضی از بزرگان وجود نخواهد داشت.

من شما را مسوول همه این نارسایی ها نمی دانم مگر شما رییس جمهور ما هستید و شما در قبال ما مسوولیت دارید. ما به شما رای داده ایم و شما را زعیم و رییس جمهور خویش برگزیده ایم و شما به نمایندگی از ما با رهبران جهان صحبت میکنید، به دعوت آنها به کشور های مختلف سفر های رسمی میکنید و آنها نیز شما را رییس جمهور تمام افغانستان میپندارند نه رییس جمهور چهار دیواری ((ارگ)) و نه هم رییس جمهور چند فرد محدود.

آری! شما رییس جمهور ما هستید و شما در مورد ما مسوولیت دارید، بدون شک شما در مورد علف خواری ما پاسخ گو هستید که چرا برادران ما در اطراف و اکناف کشور علف و ریشه درخت ها را می خورند. پیامبر سترگ اسلام حضرت محمد صلی الله علیه وسلم می فرماید : (( كلكم راع و كلكم مسؤول عن رعیته)) ترجمه: همهء تان چوپان هستید و همهء تان در مورد رعیت خود مسوولیت دارید)) . جناب محترم شما ((راعی)) ما هستید، شما چوپان ما هستید، شما رییس جمهور ما هستید ، شما نماینده ما هستید، شما از بیرق و نقشهء ما نمایندگی میکنید و ما نیز به نوبهء خویش رعیت شما هستیم و از قوانین دولت شما تاسی میکنیم. به همین ملحوظ توجهء تان را به اوضاع فلاکتبار و نکبتبار مردم این مرز و بوم معطوف میدارم.

جناب محترم !

گزارش سازمان ملل متحد به غایت تکاندهنده و درد آورست . بر اساس این گزارش یک سوم مردم کشور ما از فقر مطلق رنج می برند و یک سوم دیگر هموطنان ما به مشکل می توانند نان شب و روز خود را به دست بیاورند. در حالیکه همین گزارش می افزاید که ظرف سال های اخیر، ۳۵ میلیارد دالر با افغانستان کمک شده اما هنوز هم بیش از هفتاد فیصد مردم افغانستان در فقر به سر می برند.

یقین کامل دارم که با ٣٥ میلیارد دالر تمام سرک های افغانستان با دالر فرش میشد، یقین کامل دارم که اگر این ٣٥ میلیارد دالر به طور درست استعمال میشد امروز علف خواران و گرسنه گان افغان با دست های تهی خویش با دشمنان افغانستان مقابله کرده و از دولت مرکزی حمایت میکردند، در آن صورت نه نیاز به عملیات نظامی بود و نه هم نیاز به معاملات سیاسی ، یقین کامل دارم که اگر ٣٥ میلیارد دالر به طور درست استعمال میشد، امروز افغانستان به محل دیدنی برای سیاحان جهان مبدل میگشت، یقین کامل دارم که اگر صفر عشاریه صفر یک فیصد این پول به طور درست به تعلیم و تربیه کشور مصرف میشد امروز میزان بیسوادی ما به ٧٥ فیصد نمی رسید.یقین کامل دارم اگر ١٠ فیصد این پول بطور درست استعمال میشد، امروز افغانستان در سر فهرست کشور های فاسد قرار نمی گرفت.

اسفبار است که دولت افغانستان جامعه جهانی بطور ويژّه موسسات غیر دولتی (این جی او) ها را مسوول ضایعه شدن میلیارد ها دالر می پندارد و جامعه جهانی دولت افغانستان را متهم به بی کفایتی نموده و این دولت را عامل اصلی اوضاع فلاکتبار و نکبتار مردم مظلوم افغانستان قلمداد میکند در حالیکه مردم مظلوم افغانستان هم دولت و هم موسسات غیر دولتی را متهم به اختلاس میلیارد ها دالر نموده و از یکی هم خاطرهء نیک به یاد ندارند.

جناب محترم رییس جمهور!

اگر از حقیقت اغماض نکنیم، نه تنها فقر و گرسنگی در اطراف و اکناف کشور بیداد میکند بل افغانستان عزیز با گذشت هر روز از جاده پیشرفت و ترقی عقب مانده و در لجه و ورطهء فلاکت و نکبت نزول میکند. اسفبار است، جهانیان آهنگ و عزم تسخیر سیارات دیگر را میکنند لیکن در اینجا یا مکاتب و مدارس ما طعمهء حریق میشوند و یا هم بنا بر استمرار پالیسی تنظیم پروری، اقارب پروری و حاشیه پروری و یا به عباره دیگر (( عدم تکریم و احترام به اصول شایسته سالاری)) همه استعداد های جامعه ما ضایع میشوند. پوهاندان ، پروفیسوران، ساینسدانان و صاحب منصبان دلیر ما از وظایف شان سبکدوش شده و وظایف شان به اشخاص چاپلوس و ابن الوقت سپرده میشود. اگر گمان بر آن است که فارغین صنف دوازدهم افغانستان را به زروه سعادت و پیشرفت خواهد رساند بدون شک و شبه که این کار چیزی بیش از خواب و رویا در روز روشن نخواهد بود.

بهرصورت اینکه وزارت خانه ها، سفارت خانه ها و ریاست ها را به هرکی اهدا میکنید کار خود شماست و در مورد آن از شما گلایه و شکوه نداریم و در این مورد قضاوت را به تاریخ کشور رها میکنیم مگر در مورد عدم توجه به فقر و گرسنگی هموطنان خویش نهایت آزرده هستیم. زیرا افغان ها برای نخستین بار در طول تاریخ با خطر قحطی دست و گریبان شده اند. افغان ها در هیچ دوره تاریخ علف و ریشه درخت ها را نخورده اند مگر در حکومت شما مردم از دست گرسنگی و فقر ریشه درختان را تناول کردند