كوهستانی

كشورهای جهان اگر انتظار دارند تا افغانستان از نظر امنیتی، اقتصادی، فرهنگی و سیاسی پیشرفت كند تا نگرانی های جهانی در مورد اثرات نابسامانی های افغانستان به منطقه و جهان پایان یابد، باید به افغانستان برای دستیابی به این هدف كمك كنند.

در خبرها آمده است كه ایالات متحده آمریکا و کشور های گروه 8 خواستار تسریع پیشرفتها در افغانستان شده و اعلام كرده اند كه پیشرفت در افغانستان می تواند روند خشونت در این كشور را كاهش داده و امیدواری مردم به زندگی را افزایش دهد.

در این خبر آمده است كه باراک اوباما در بازگشت از سفر کوتاه خود به افغانستان از کندی پیشرفتها در این کشور سخن گفته است. این موضوع باعث گردیده تا وزرای خارجه شركت كننده در كنفرانس كشورهای صنعتی جهان در اوتاوا پایتخت كانادا بر ضرورت پیشرفت در افغانستان اشاره كرده و خواستار پیشرفتهای سریع و همه جانبه در افغانستان شوند.

در گزارشهایی كه بر روی شبكه های انترنتی بین المللی منعكس و منتشر شده، آمده است كه وزرای امور خارجه کشور های عضو گروه 8 در اعلامیه ای كه در حمایت از پیشرفت و توسعه افغانستان منشتر كرده اند، تصریح نموده اند که کنفرانس ماه می آینده درباره افغانستان ، که در کابل برگزار خواهد شد، باید فرصتی برای پیشرفت و توسعه افغانستان محسوب شود و حكومت افغانستان نیز تعهد خود را بر برداشتن گامهایی در جهت توسعه همگانی نشان دهد.

هشت كشور صنعتی جهان كه شامل کشور های کانادا، آلمان، آمریکا، بریتانیا، فرانسه، ایتالیا، روسیه و جاپان می شود، در این اعلامیه خواستار اقدامات شجاعانه حکومت افغانستان برای اتخاذ تدابیر مشخص و شفاف در جهت حل مساله حکومتداری و اقدامات سریع در مبارزه علیه فساد در این کشور شده اند.

به نظر می رسد انتشار این اعلامیه ها برای كمك به پیشرفت و توسعه افغانستان كفایت نمی كند، بلكه آنچه می تواند به توسعه و پیشرفت در افغانستان كمك كند، نه تنها اقدامات شجاعانه دولت افغانستان، بلكه اقدامات شجاعانه كشورهای صنعتی و پیشرفته به پلان های اقتصادی و اكتشافی در افغانستان می باشد. زیرا حكومت افغانستان به تنهایی قادر به توسعه دادن افغانستان در عرصه های فرهنگی، اقتصادی، امنیتی، نظامی و سیاسی نبوده، بلكه این كار با همكاری های بین المللی امكان پذیر می باشد.

بنا بر این اگر كشورهای صنعتی جهان متعهد به پیشرفت و توسعه افغانستان می باشند و تنها به اعمال فشار یا توصیه به دولت افغانستان اكتفا نمی كنند، بایستی عملا گام هایی در این راستا برداشته و با دولت افغانستان در این جهت همگام شوند.

با آنهم اینكه كشورهای صنعتی در مورد افغانستان و ضرورت های موجود در مسیر رهایی افغانستان از خشونت نظر می دهند و در این مورد اعلامیه صادر می كنند، می تواند یك گام اساسی و مهم شمرده شود و فراینده مناسبی را در مسیر تداوم روابط جهانی با افغانستان فراهم كند.

به اساس گزارشهایی كه بر روی سایت ها منتشر گردیده، وزرای امور خارجه كشورهای صنعتی جهان در پایتخت كشور اوتاوا در بخش دیگری از اعلامیه خود در مورد افغانستان، حکومت تحت رهبری رییس جمهور كرزی را ملزم به اجرای تعهدات خود برای اصلاح سیستم قضایی افغانستان دانسته و خواستار آن شده اند كه حکومت افغانستان این تعهدات را در مواردی از قبیل رعایت حقوق افراد، تساوی حقوق زنان و مردان و آزادی بیان در این کشور به اجرا در آورد.

به نظر می رسد این كارها نیز در زمانی امكان پذیر می باشد كه امنیت به عنوان مكشل اساسی در افغانستان وجود نداشته باشد و كشورهای كمك كننده به افغانستان نیز اولین اقدام ها را در راستای تامین امنیت برداشته باشند. زیرا بدون امنیت عملی ساختن پروژه های اصلاحی در زمینه هایی چون حقوق بشر و سایر عرصه هایی كه به آن مربوط می گردد، نزدیك به ذهن نخواهد بود.

اساسا باید یاد آور شد كه در افغانستان رفتار یك جانبه نمی تواند منتهی به نتیجه قابل توقع در مورد رفع خشونت ها و ایجاد امنیت در افغانستان شود، تا بتواند زمینه ساز پایان یابی تمامی تهدیدات موجود در مورد امنیت جهانی گردد. زیرا بسیار واضح و مبرهن است كه تامین امنیت جهانی بدون تامین امنیت افغانستان امكان پذیر نیست. زیرا اكنون امنیت جهانی به امنیت داخلی افغانستان بسته شده است و جدایی میان این دو موضوع نیز به آسانی قابل تصور نخواهد بود.

به نظر می رسد با توجه به همین موضوع است كه وزرای خارجه هشت كشور صنعتی جهان نیز در اعلامیه خود به تعهدات مقابل این كشورها به افغانستان اشاره كرده و آورده است كه گروه 8 برای کمک به افغانستان، تعهدات متقابل خود را درك كرده و به سایر كشورهای جهان كه در كنفرانس لندن به افغانستان تعهدات خود را اعلام كرده اند، نیز توصیه می كند تا از پروسه های موجود در افغانستان حمایت كنند.

به نظر می رسد این معقول ترین گام برای دسترسی به صلح پایدار در افغانستان می باشد. زیرا بدون همكاری بین المللی ایجاد صلح و ثبات در افغانستان ممكن نخواهد بود و متوجه كردن چنین انتظار یك جانبه به دولت افغانستان نیز بی انصافی خواهد بود.