بروکسل:- معاون قوماندان ناتو اظهار داشت، غرب باید همان یک دهه قبل که حکومت طالبان در افغانستان سقوط کرد، با رهبران این گروه شورشی به توافق می‌رسید و مذاکره می‌کرد.

به گزارش  گران افغانستان  جنرال نیک کارتر، معاون قوماندان ناتو در افغانستان یک هفته پس از آخرین تلاش ناکام برای آماده‌سازی مقدمات مذاکره با طالبان به روزنامه گاردین گفت: کشورهای غربی باید همان یک دهه پیش و پس از سرنگونی طالبان از قدرت با این گروه  شورشی به گفتگو می‌پرداختند.

وی افزود: نیروهای افغان نیازمند حمایت نظامی و مالی غرب برای چندین سال دیگر پس از خروج نیروهای خارجی در سال 2014 میلادی از افغانستان هستند. دولت کابل ممکن است این مساله را بپذیرد که برای چندین سال تنها کنترول مناطق دور دست افغانستان را بر عهده بگیرد.

این مقام مسئول ناتو گفت: اگر به گذشته بر گردیم؛  زمانی که طالبان در افغانستان حکومت می‌کرد. گمان می‌کنم که در آن مرحله، اگر ما موقعیت را  خوب می‌سنجیدیم، ممکن بود راهی که در سال 2001 میلادی آغاز کرده بودیم، در پیش بگیریم و تمام مردم افغانستان را بر سر میز مذاکره بیاوریم و در مورد آینده‌ شان به بحث بنشینیم.

وی با بیان این مساله که بسیار آسان است تا با استفاده از فواید بازنگری بر مسائل اشراف پیدا کنیم، گفت: این مشکلات که در این برهه زمانی با آن مواجه شده‌ایم، مشکلات سیاسی بسیار مهمی هستند و این مشکلات سیاسی تنها از راه مذاکره مردم با یکدیگر حل می‌شوند.

این مقام ارشد ناتو همچنین معتقد است پولیس و اردوی در داخل موقعیت‌هایی بادوام و باثبات شکل گرفته‌اند که به قدر کافی برای حفاظت از انتخابات حساس ریاست جمهوری سال آینده میلادی و تضمین ثبات در اکثر نقاط افغانستان پس از خروج نیروهای خارجی در 2014 قدرتمند هستند.

دولت‌های افغانستان و امریکا تلاش فراوانی به خرج می‌دهند تا مذاکرات صلح با طالبان را برگزار کرده و به درگیری‌های 12 ساله در این کشور پایان دهند. با این حال، منتقدان برای چندین سال این مساله را مورد بحث قرار داده‌اند که کشورهای غربی باید پس از سقوط طالبان در سال 2001 میلادی با رهبران میانه‌روی این گروه به توافق می‌رسیدند و با این کار جان هزاران غیرنظامی را نجات داده و میلیاردها دالر را بیهوده صرف نمی‌کردند.

یکی از محققین که در مورد طالبان تحقیق می‌کند، گفت که این گروه تلاش کرد تا در میان اعضا و رهبران و همچنین با مقام‌های دولت امریکا تا سال 2004 میلادی به توافق برسد و دستاوردهایی هم در این مدت کسب کند، اما مذاکرات زیادی صورت نگرفت و تنها در سال 2001 و 2002 مقام‌های دو طرف گفت‌وگوهایی با هم داشتند چرا که رهبر ارشد طالبان رویکردی را در پیش گرفت که با پیش شرط ها و خواسته‌هایی همراه بود.

امروزه این گروه  شورشی بر قسمت‌هایی از افغانستان تسلط دارد و به نظر می‌رسد که در مورد مذاکره پیش از خروج نظامیان خارجی دچار تردید است. به طوری که این تردیدها باعث شد تا تلاش‌های اخیر از راه دیپلماتیک به منظور برگزاری مذاکره هفته گذشته ناکام بماند.

طالبان دفتری در قطر افتتاح کرده است تا پایگاهی رسمی برای برگزاری نشست‌ها و مذاکرات باشد. این اقدام با استقبال واشنگتن همراه شد، اما حامد کرزی، رئیس‌جمهور افغانستان چندان خشنود به نظر نمی‌رسید.

معاون قوماندان ائتلاف تحت رهبری ناتو گفت که از این موضوع مطمئن است، واگذاری کنترول امنیتی افغانستان به نیروهای این کشور هفته گذشته نهایی شد و سرانجام طالبان به سر میز مذاکره می‌آید.

وی افزود: آنچه که مخالفین دولت کابل هم‌اکنون به آن پی برده‌اند، این است که آنها احتمالا نظر مساعدی به ظرفیت و توانایی نیروهای امنیتی افغان ندارند.

با توجه به این مساله که یک راه حل سیاسی بالقوه دور از دسترس است، سال 2013 میلادی سالی پر از خشونت بوده است. تلفات غیرنظامیان در افغانستان در حال افزایش است و مجموعه‌ای از حملات علیه مقام‌های ارشد دولت کابل را شوکه کرده که از جمله آنها می‌توان به حمله به فرودگاه کابل و انجام حملات گسترده در مناطق نظامی و دیپلماتیک اشاره کرد.

بعید به نظر می‌رسد که از شدت این حملات پیش از خروج نیروهای خارجی کمتر شود در حالی که طالبان تلاش کرده است تا به حفظ موضع خود برای مذاکرات احتمالی بپردازد.

معاون قوماندان ناتو گفت: در ابتدا باید بگویم مردم تمایل به برگزاری مذاکره از موضع قدرت دارند. دوم اینکه گمان می‌کنم مخالفان دولت افغانستان تمایل دارند تا نیروهای خارجی را مجبور به خروج از این کشور کنند. بنابراین، باید بگویم که انجام حملات در مناطق مختلف افغانستان و تداوم آنها عجیب نیست چرا که برای مجبور ساختن نیروهای خارجی برای خروج از افغانستان صورت می‌گیرند.

کارتر با اعلام اینکه، تداوم فعالیت‌های  شورشی به این معناست که کابل نمی‌تواند کنترول تمام کشور را برای چند سال بر عهده بگیرد، اوضاع افغانستان پس از سال 2014 میلادی را “بی‌ثبات” توصیف کرد.

وی گفت: بخش‌هایی از افغانستان هستند که الزامی نخواهد داشت به طور محسوسی با دولت مرکزی در ارتباط باشند. برخی راه حل‌های سیاسی محلی هستند که خطری برای دولت مرکزی ایجاد نمی‌کند. ناتو در سال 2009 تنها به ایجاد پولیس و اردوی افغانستان در شرق این کشور مبادرت ورزیده و اقدام سریع برای آموزش و استقرار 350 هزار نیرو به این معناست که پولیس و اردوی افغانستان برای چندین سال آینده نیازمند کمک به ویژه در زمینه مهارت‌های خاص چون خنثی‌سازی بمب، خروج اضطراری و حمایت‌های لوجستیکی هستند.

جنرال نیک کارتر افزود: نیروهای امنیتی نیازمند پیشرفت هستند چرا که آنها به سرعت ایجاد شده‌اند. یکی از مهمترین بن‌بست‌ها در این مورد، کاستی در زمینه طیاره و هلی‌کوپتر است اما برنامه تقویت نیروی هوایی افغانستان چندین سال زمان نیاز دارد و احتمالا تا سال 2017 و 2018 به طور کامل محقق نخواهد شد.