کابل:- در اعلامیه ارسالی جبههٔ وحدت ملی و مخالفت با پایگاه های خارجی آمده است:-  روز هشت ثور 1371 هجری شمسی با سرنگونی رژیم داکتر نجیب الله، مجاهدین موفقانه وارد کابل شدند و پس از چهارده سال، جهاد ملت مجاهد افغان به پیروزی رسید.

اعلامیه می افزاید ، این پیروزی حاصل خونهای پاک بیش از یک ملیون شهید بود که در راه آزادی کشور و تحقق نظام اسلامی در افغانستان جان های شیرین خود را فدا کردند.

این پیروزی زادهء ارادهء خلل ناپذیر یک ملت بپاخاسته بود که نمی خواست تحت سلطهء بیگانگان باشد.

این پیروزی حاصل وحدت تمام اقوام این مرز و بوم بود که همه این سرزمین را خانهء مشترک خود می دانستند و به هیچ قیمتی حاضر به سپردن آن به اجانب نبودند.

ملت مجاهد افغان در طول چهارده سال جهاد، به کسانی بنام رهبران جهاد اعتماد کردند به این امید که کشتی طوفانزدهء این کشور را به ساحل نجات رهنمون گردند وبر زخم های خونین این ملت مرهم بنهند اما دریغ که این افراد، بزرگترین جفا را به اسلام و امت اسلامی روا داشتند و هدف سترگ یک ملت را فدای هوای نفس خویش ساختند و امید های بزرگ امت اسلامی را با خاک یکسان نمودند.

در این جهاد و حماسهء بزرگ، روسها شکست خوردند اما افغانها هم پیروز نشدند زیرا ثمرهء جهاد که باید به استقرار یک نظام اسلامی و ایجاد رفاه، امنیت و آسایش برای ملت رنج دیدهء افغان منجر می شد، در آتش جنگ های قدرت خاکستر شد. همانقدر که جهاد علیه تجاوز بیگانه مشروع بود، جنگ های داخلی و تنظیمی، فاقد مشروعیت و حقانیت بود که امروز هیچ جهت درگیر آن جنگ ها، قادر به دفاع از عملکرد های آن دوران خویش نیستند.

این جنگ های بی مفهوم و خانمان سوز سرانجام بهانه ای بدست کشورهای غربی داد تا به افغانستان یورش بیاورند و زیر نام مبارزه با تروریسم، افغانستان را اشغال نموده و خونریزی های گذشته را ادامه دهند.

آن تجربهء ناکام نشان داد که شکست یک ابرقدرت در افغانستان اگر به صلح و ثبات و وحدت ملی در کشور نیانجامد، هرگز به معنی پیروزی ما نخواهد بود. پیروزی بزرگ جهاد به این دلیل به شکست مواجه شد که فاتحان میدان نبرد، برای آیندهء بعد از پیروزی هیچ برنامهء مدونی نداشتند. همه به این باور بودند که بعد از خروج نیروهای تجاوزگر هیچ مشکلی در افغانستان ایجاد نخواهد شد و امروز نیز بعضی ها به این باور اند که ما با شکست دادن امریکا و متحدینش، پیروز میدان نبرد هستیم؛ وقتی ما قادر شده ایم بزرگترین نیروی نظامی جهان را درهم بشکنیم، قادر خواهیم بود تا از جنگ داخلی جلوگیری کنیم. این درست همان باوری است که مجاهدین در آستانهء سقوط رژیم داکتر نجیب داشتند.

اگر پیروزی بر نیروهای تجاوزگر منجر تامین صلح و ایجاد یک حکومت مورد قبول اکثریت مردم افغانستان نگردد، ملت افغان بار دیگر شکست خواهد خورد و از پیروزی خبری نخواهد بود.

این درس بزرگی است که چندین دهه جنگ در افغانستان آموخته ایم و باید تجربه های ناکام گذشته را تکرار نکنیم.

خارجی ها هم در این کشور بارها یک تجربهء ناکام را تکرار کرده اند و خواسته اند از طریق جنگ بر افغانستان مسلط گردند اما تجربه نشان داده که هیچ نیروی خارجی از طریق جنگ قادر به تامین صلح یا کنترول افغانستان نشده است. رسیدن به صلح فقط با تصمیم متحد افغانها ممکن و میسر است و دوام حضور نیروهای خارجی جز دوام جنگ معنی دیگری نخواهد داشت.

درود به روان پاک شهدای جهاد علیه تجاوز گران خارجی

والسلام

جبههء وحدت ملی و مخالفت با پایگاه های خارجی در افغانستان