نویسنده:- دوکتور  ثمین

گویند که فردا “عید” است مگر من نمی دانم کدام “عید”؟!  آیا همان عید که من روزه اش را با ریشه درخت ها و بتهء نباتات افطار می کردم؟؟آیا همان عید که رئیس جمهورم  بدیل  قلع و قمع ریشهٔ فساد اداری  وزیران فاسد  را از یک وزارت به وزارت دیگر انتقال میدهد؟؟! آيا همان عید که رئیس جمهورم بدیل تکریم به اصول شایسته سالاری، دولت خود را به آشیانهٔ تفنگداران و زورمندان مبدل کرده و  روزانه افغانستان را در  لجه و ورطهٔ فلاکت  فرو می برد مگر با آن هم موصوف لاف و گزاف مبارزه با فساد اداری را می زند؟؟؟!  آیا همان عید که پاکستان سرزمین ام را آماج حملات راکتی قرار داده مگر رئیس جمهورم در قبال آن مهر سکوت بر لب نهاده و کماکان این کشور را دوست افغانستان قلمداد می کند؟؟! آیا همان عید که اخوند های قصی القلب یک هفته قبل از فرا رسیدنش ولایت نیمروز مرا با خاک و خون یکسان نمودند مگر  رئیس جمهورم تاکنون در این قبال حتی اشک تمساح  نریخته است؟؟! آیا همان عید که ملا عمر رهبر طالبان برای کشتن، بستن و خون ریختن هموطنانم هردو پا را در یک موزه نموده و بر استمرار جنگ و خونریزی تاکید می کند؟؟؟!   آیا همان عید که قبل از حلولش فرزندان خورد سالم از شدت گرسنگی و تشنگی در آن هلاک شدند؟؟ آیا همان عید که من برای تدفین جنازهء پسران، پدران، مادران و خواهران خویش دقیقه شماری می کنم؟ آیا همان عید که من استطاعت و توانایی خریدن کفن کشته شده گان خویش را ندارم؟؟ آیا همان عید که در جریان حملات انتحاری همه اعضای فامیل خویش را از دست دادم؟؟ آیا همان عید که همه در آن لباس های زیبا و فریبا را بر تن  می کنند مگر لباس های کهنه و پارهء من “سیاه بخت”  هنوز هم با خون زخم هایم رنگین است؟؟